- ηλιόβρυτος
- ἡλιόβρυτος, -η, -ον (Μ)αυτός που προέρχεται από τον ήλιο σε αφθονία.[ΕΤΥΜΟΛ. < ηλιο-* + -βρυτος (< βρύω «έχω αφθονία, είμαι άφθονος»), πρβλ. χαριτό-βρυτος].
Dictionary of Greek. 2013.
ηλιόβρυτος
Look at other dictionaries:
ηλιο- — (AM ἡλιο ) α συνθετικό πολλών λέξεων τής Ελληνικής το οποίο δηλώνει ότι το β συνθετικό: α) προκαλείται ή προέρχεται από τον ήλιο (πρβλ. ηλιόκα(υ)μα, ηλιοφάνεια) θ) ανήκει ή αναφέρεται στον ήλιο (πρβλ. ηλιοβασίλεμα) γ) μοιάζει, λάμπει ή καίει σαν… … Dictionary of Greek
